Роза Горы Кармела

II.
РОЗА. ГОРЫ ЕАРМЕЛА.

Пѣлъ царь пѣвцовъ... Нѣмѣла, —
Царя не разумѣла, —
Благоухая, роза
Дубравнаго Кармела.
И въ полночь пѣснь умолкла,
Какъ буря прошумѣла —
И долу разметалась
Кудрявая омела
Въ вѣнцахъ дубовъ безглавыхъ...
До утра твердь гремѣла;
Пѣвца взяла, — но розы
Восхитить не посмѣла.